Δεκτός αυτοτελής ισχυρισμός εντολέα μας για παράνομη διακίνηση αλλοδαπών
182/2020 Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θράκης
Με την εν λόγω Απόφαση έγινε δεκτός ο αυτοτελής ισχυρισμός του πρώτου κατηγορουμένου, συνοδηγού σε όχημα με το οποίο μεταφέρονταν δέκα παράνομοι μετανάστες, περί μη θεμελίωσης στο πρόσωπό του της επιβαρυντικής περίστασης του βαρύτερου αποτελέσματος του θανάτου και του κινδύνου ζωής, για το αδίκημα της παράνομης διακίνησης αλλοδαπών (άρθρο 30 παρ. 1 περ. γ’ και δ’ ν. 4251/2014). Στο εν λόγω περιστατικό επήλθε θάνατος ενός εκ των δέκα αλλοδαπών, ο οποίος οφείλετο σε αμελή οδηγική συμπεριφορά του οδηγού του οχήματος, ο οποίος παραβίασε ρυθμιστική της κυκλοφορίας πινακίδα ΣΤΟΠ, προσέκρουσε σε κολώνα, με συνέπεια τον σοβαρό τραυματισμό των μεταφερομένων, ακόμη και του ίδιου του συνοδηγού, και εν συνεχεία αποχώρησε από το σημείο, διαφεύγοντας της σύλληψης. Η συμμετοχή του πρώτου κατηγορουμένου εξίκνειτο στο ότι ο τελευταίος ήταν συνοδηγός στο εν λόγω όχημα. Πέραν αυτού, που συνιστά τον πυρήνα της άδικης πράξης του εν λόγω κατηγορουμένου, ουδέν έτερο στοιχείο της σχηματισθείσης δικογραφίας κατέτεινε στην εφαρμογή της επιβαρυντικής περίστασης του κινδύνου ζωής.
Μάλιστα, χαρακτηριστική ήταν και η ρηματική διατύπωση που χρησιμοποιείτο σε όλα τα έγγραφα της δικογραφίας (βλ. π.χ. Κλητήριο Θέσπισμα), όταν γινόταν αναφορά στην εν λόγω συνθήκη :
«…κατά τρόπο που μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, όπως και πράγματι προέκυψε, όταν από την αμελή του οδήγηση κατά τη μεταφορά των άνω προσώπων που μεταφέρονταν συνωστισμένοι στην, ακατάλληλη για ασφαλή μεταφορά ανθρώπων, στην καρότσα του φορτηγού, προκάλεσε τροχαίο ατύχημα που επέφερε το θάνατο του τελευταίου μεταφερόμενου».
Στις υποθέσεις αυτές κατά το στάδιο της προδικασίας και έως την εισαγωγή τους στο ακροατήριο, ακολουθείται η εξής λανθασμένη συλλογιστική πορεία:
- Καταφάσκεται και γίνεται προσπάθεια να αποδειχθεί εμπράκτως ο κίνδυνος για άνθρωπο ΑΜΙΓΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ λόγω του οφειλόμενου, στην αμελή (λόγου χάρη οδηγική) συμπεριφορά του φυσικού αυτουργού, επελθόντος θανάτου.
- Εξυψώνεται ο θάνατος σε συνδετικό και αποδεικτικό στοιχείο της ύπαρξης του κινδύνου για άνθρωπο, ενώ η ορθή αιτιώδης διαδρομή είναι ακριβώς η αντίστροφη, ήτοι καταρχήν η κατάφαση της ύπαρξης κινδύνου για άνθρωπο, αναγόμενη σε συνθήκες ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΝ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΤΗΝ ΑΔΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ (και όχι μίας άσχετης και προσωποπαγούς πράξης του φυσικού αυτουργού) και εν συνεχεία η κρίση ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αυτή το αίτιο του επελθόντος θανάτου.
Έτσι, σύμφωνα και με το άρθρο 49 παρ. 2 Π.Κ., το οποίο ορίζει ότι «Οι ιδιαίτερες ιδιότητες ή σχέσεις ή άλλες περιστάσεις που επιτείνουν, μειώνουν ή αποκλείουν την ποινή λαμβάνονται υπόψη μόνο για εκείνον το συμμέτοχο στον οποίο υπάρχουν», η συγκεκριμένη Απόφαση κατέληξε στο ότι «αποδείχθηκε ότι για το επικίνδυνο για την ανθρώπινη ζωή τρόπο μεταφοράς των παράτυπων αλλοδαπών, αυτός (ενν. κατηγορούμενος) δεν ευθύνονται, καθόσον αυτός επιλέχθηκε από τον αυτουργό της πράξης και επομένως κατά παραδοχή του αυτοτελούς ισχυρισμού του πρέπει να κηρυχθεί ένοχος της συνέργειας που παρείχε χωρίς την επιβαρυντική περίσταση της παρ. γ’ του άρθρου 30 του ν. 4251/2014.».
Περαιτέρω το Δικαστήριο αναγνώρισε στον πρώτο κατηγορούμενο την ελαφρυντική περίσταση του άρθρο 84 παρ. 2α του Π.Κ. καθώς δεν προέκυψε ότι επέδειξε στο παρελθόν οποιαδήποτε αξιόμεμπτη συμπεριφορά, ενώ προσκομίστηκαν επ’ ακροατηρίω προσωπικά του έγγραφα (βεβαιώσεις εργοδοτών, φορολογικά του έγγραφα), από τα οποία προέκυψε ότι ζούσε σύννομα, εργαζόταν, εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις του μέχρι και την τέλεση της πράξης, η οποία ήταν το μοναδικό περιστατικό έκνομου συμπεριφοράς της ζωής του.